Στη μνήμη της Suzy Capó

0

Στις 9 Ιανουαρίου αυτού του χρόνου, η Suzy Capó αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της. Βρισκόταν πάντοτε στην καρδιά του Queer Κινηματογράφου: μια πηγή ενέργειας δυνατή, παθιασμένη, φανταχτερή, γενναιόδωρη, ενθουσιώδης, πολυμήχανη και δημιουργική, που ένωνε πολλά διαφορετικά σύμπαντα, διαφορετικούς κόσμους, ανθρώπους, ταινίες και πολλά ακόμα -που ίσα ίσα πάντοτε χωρούσαν στην τεραστίων διαστάσεων βαλίτσα της που έπαιρνε μαζί της όπου κι αν πήγαινε. Η Σούζι ήταν η συν-ιδρύτρια και για πολλά χρόνια η καλλιτεχνική διευθύντρια του MIX Brazil, του μεγαλύτερου LGBT Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Λατινικής Αμερικής, και υπήρξε υπεύθυνη για τα προγράμματα και την επιμέλεια του PopPorn Festival, του Φεστιβάλ Ασιατικού Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρίο, του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Σάο Πάολο και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Λατινικής Αμερικής του Σάο Πάολο. Το 2009, η Suzy Capó ίδρυσε το Festival Filmes, την πρώτη εταιρεία διανομής LGBT ταινιών στη Βραζιλία, και πιο πρόσφατα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της βραζιλιάνικης εκδοχής του Teddy: του Felix, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Festival do Rio το 2014. Αποτελούσε μέλος πολυάριθμων κριτικών επιτροπών ταινιών, μεταξύ των οποίων φυσικά και της κριτικής επιτροπής του Teddy, το 2004. Ήταν επίση δημοσιογράφος, ηθοποιός και πολιτιστική παραγωγός με την πιο ειλικρινή έννοια της λέξης. Φαινόταν να διαθέτει μια ανεξάντλητη ικανότητα δημιουργίας, φιλοξενίας, διευκόλυνσης: των φεστιβάλ, των ταινιών, των καλλιτεχνών, των παραγωγών ταινιών, της διεθνούς ανταλλαγής.

Ήξερε καλά πώς να διασκεδάζει, και ήξερε καλά πώς να δουλεύει, και παρέμενε σταθερή στις θέσεις της σε κάθε δυσκολία (μεταξύ των οποίων, ας το πούμε ανοιχτά, και ο ανδροκρατούμενος κόσμος του κινηματογράφου), ήταν σπλαχνική και αποφασισμένη, τρελή και αφοσιωμένη και, όπως είπε η παραγωγός ταινιών Liza Johnson, φορούσε βραδινή τουαλέτα από τον Karl Lagerfeld στις καλύτερες –δηλαδή, τις πιο ακατάλληλες- συνθήκες. Όπως το έθεσε ένας άλλος φίλος: «Το είδος αυτό του τσαμπουκά της δύσκολα το βρίσκει κανείς».

Η Σούζι ήταν μοναδική στο είδος της –αναντικατάστατη. Ο θάνατός της δεν αφήνει μόνο μια ορθάνοιχτη τρύπα, αλλά πολλές, σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, σε τόσους πολλούς ανθρώπους. Και ιδιαίτερα εδώ, στο Βερολίνο, στο φεστιβάλ. Ήταν ένα τόσο κεντρικό κομμάτι του, και είχε περισσότερη αγάπη και σεβασμό απ’ όσο πιθανότατα γνώριζε. Ο θάνατός της μας αφήνει να παλεύουμε με την απουσία της, την απόφασή της, και το βαθύ αίσθημα απελπισίας που πηγάζει από αυτήν, με τις δικές μας αποτυχίες, τις προσδοκίες, τις μάχες, και τις ελπίδες μας και τους κόπους μας για ένα διαφορετικό –queer- είδος κοινωνικότητας: το πώς να είμαστε υπομένοντες ως συνεργάτες, εραστές, οικογένεια, φίλοι. Ο θάνατος δε μας προσφέρει την απάντηση σε αυτά, μας καλεί όμως να τα σκεφτούμε προσεκτικά. Και να βρούμε λέξεις.

Στον ιστότοπο αυτό συγκεντρώσαμε πολλές τέτοιες απόπειρες εύρεσης των κατάλληλων λέξεων –από παραγωγούς ταινιών, καλλιτέχνες, συγγραφείς, μέλη των προγραμμάτων, ερευνητές, που γνώριζαν τη Σούζι, που είχαν τη μεγάλη τύχη να είναι φίλοι της, να έχουν δουλέψει μαζί της. Μεταξύ αυτών είναι (κάποιοιαπ’ αυτούς χωρίς λέξεις): ο Karim Aïnouz, ο Bruce LaBruce, η Monika Treut, ο John Badalu, η Stefanie Schulte-Strathaus, ο Claus Matthes,η Lauren Howes, η Natasha Mendoza, η Shari Frilot, ο Marc Siegel, ο Tobaron Waxman, η Skadi Loist, η Rosalind Galt, ο Karl Schoonover, ο Kam Wai Kui, η Liza Johnson, η Susanne Sachsse, το LSF Hamburg, ο Océan LeRoy, η Sarah Schulman / Jim Hubbard (former MIX NYC), ο Yair Hochner, ο Kristian Petersen, ο Jürgen Brüning – και η ομάδα από το Panorama και το TEDDY.

Nanna Heidenreich

http://blog.teddyaward.tv/en/2015/01/26/in-memory-of-suzy-capo/#more-823