Το κίνημα των hospices (λατ. Hospitum: φιλοξενία, ξενώνας) ξεκίνησε από την Σίσελι Σώντερς, την πρώτη γιατρό που αφιερώθηκε στην φροντίδα ανθρώπων με χρόνιες και απειλητικές για τη ζωή νόσους. Το hospice care έχει για στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής ασθενών με προχωρημένη και μη αναστρέψιμη νόσο μέσα από μια ολιστική αντιμετώπιση. Η Σώντερς με την Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ Ρος, γνωστή για το μοντέλο των 5 σταδίων μέχρι την αποδοχή ενός τραυματικού γεγονότος: Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη, Αποδοχή.
Οι δυο γυναίκες παρατήρησαν πως οι ασθενείς με χρόνιες ή μη ιάσιμες ασθένειες ένιωθαν εγκαταλελειμμένοι από τους ιατρούς, και πίστευαν πως η θέση της ιατρικής είναι, πέρα από το να θεραπεύει, να ανακουφίζει και να υποστηρίζει. Το 1967 η Σώντερς ίδρυσε το hospice του St Christopher, το οποίου φιλοσοφία ήταν να έρχεται πρώτα ο ασθενής και μετά η ασθένεια. Το έργο της Σώντερς και της Κιούμπλερ Ρος άλλαξε καθοριστικά τον τρόπο αντιμετώπισης των μη ιάσιμων ασθενειών και του ψυχικού πόνου, και σήμερα το St Christopher παρέχει φροντίδα σε πάνω από 2.500 ασθενείς το χρόνο.
Η Σώντερς, ήταν επίσης η κύρια υπεύθυνη για την καθιέρωση της κουλτούρας του palliative care, (ανακουφιστική φροντίδα). Η ανακουφιστική φροντίδα μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε ασθενή ή/και οικογένεια που αντιμετωπίζει μια απειλητική ασθένεια, ανεξαρτήτως ηλικίας, και μπορεί να είναι συμπληρωματική, ενισχύοντας τη θεραπεία της νόσου, ή μπορεί να αποτελεί το κύριο επίκεντρο της φροντίδας. Μόνο 20 χώρες παγκοσμίως έχουν πολύ καλά οργανωμένο σύστημα ΑΦ που έχει ενσωματωθεί στο σύστημα υγείας, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην τρίτη από τις τέσσερις κατηγορίες ανάπτυξής της
Στο πλαίσιο αυτό, το φετινό Outview Film Festival επιθυμεί να αναδείξει την σημασία του hospice care, πόσο μάλλον στην σύγχρονη Ελλάδα.
Αφορμή για το πάνελ είναι η προβολή της ταινίας Other People (2016, 97’), που πραγματεύεται την ιστορία ενός νεαρού κωμικού που επιστρέφει στο συντηρητικό σπίτι των γονιών του για να φροντίσει την μητέρα του, η οποία πάσχει από καρκίνο. Ο σκηνοθέτης Chris Kelly (συγγραφέας στην εκπομπή Saturday Night Live) περιγράφει σε αυτή την συγκινητική κομεντί την εμπειρία του καρκίνου ενός αγαπημένου προσώπου και την προσπάθεια μιας οικογένειας να επανασυνδεθεί, βασισμένος σε δικές του εμπειρίες. Έχοντας τιμηθεί με το GLAAD Media Award for Outstanding Film – Limited Release αποτελεί ένα έργο που μας θυμίζει γλυκά πως τελικά, όλοι είμαστε για κάποιους οι «άλλοι», στους οποίους συμβαίνουν άσχημα πράγματα.
Ελισάβετ Πατηράκη-Κουρμπάνη
Καθηγήτρια Συστήματα Νοσηλευτικής Φροντίδας – Ανακουφιστικής Φροντίδας, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΕΚΠΑ. Υπεύθυνη Εκπαίδευσης και Έρευνας Μ.Α.Φ. «Γαλιλαία».
Κυριακή (Μίμα) Μυστακίδου
Καθηγήτρια ανακουφιστικής αγωγής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και επιστιμονική υπεύθυνη της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας και Παρηγορητικής Αγωγής «Τζένη Καρέζη» του Α’ Εργαστηρίου Ακτινολογίας του ΕΚΠΑ, παράρτημα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.
Σπυριδούλα Τσαρουχά
Νοσηλεύτρια, Διοικ. Υπεύθυνη Υπηρεσίας Παιδιατρικής Ανακουφιστικής Φροντίδας στο Σπίτι, στη «Μέριμνα» Αθήνας, Πρόεδρος του Δ.Σ. της «Ελληνικής Εταιρείας για την Ανακουφιστική Φροντίδα Παιδιών και Εφήβων».
Henriette Høyskel
Νοσηλεύτρια του Hospice Stabekk στο Όσλο, η οποία έχει επίσης συνεργαστεί με το Hospice Forum Norway.
Σκηνοθέτρια. Πρόσφατα σκηνοθέτησε την παράσταση «Παρ΄όλα αυτά», μια παράσταση-μαρτυρία για τον καρκίνο με τη συμμετοχή γυναικών που έχουνε νοσήσει.
Συντονίστρια:
Ντίνα Δασκαλοπούλου («Εφημερίδα των Συντακτών»).
